Recensie van Henny Wouters van de site:
- Meest uitgesproken karakter van peloton F is Bugsy, een ongewassen en wereldwijze scharrelaar die per ongeluk in het team belandt. De andere leden steken nogal bleekjes bij hem af, waarbij vooral de broers Hoogvlieger en Laagvlieger totaal niet uit de verf komen.
- Gelukkig wordt dat gebrek aan persoonlijkheid ruimschoots goedgemaakt door de Franse en Duitse personages. De verschrikkelijke generaal Von Klauw die met een fraai Duits accent de zwarte valken aanvoert, maar vooral het onweerstaanbaar charmante muisje Charles De Girl, boodschapster van het Frans verzet en in haar eentje dapperder dan alle duiven bij elkaar. Het is jammer dat Charles maar zo’n klein rolletje heeft, vooral ook omdat de expressieve mogelijkheden van de muisjes erg groot blijken.
- De humor in ‘Valiant’ is een combinatie van slapstick en wat meer volwassen grappen, zodat de film aantrekkelijk is voor jong en oud. Lang niet zo scherp als ‘Shrek’ (2001) of zelfs ‘Madagscar’ (2005), maar bij vlagen best geestig.
- Pluspunt: het bijzonder spannende plot: De missie die Valiant en zijn vrienden hebben te volbrengen, voert hen langs gevaarlijke plekken waar de valken steeds weer op de loer liggen.
- Het historische decor waartegen de gebeurtenissen zich afspelen werkt goed mee om die spanning te verhogen en ook de opbeurende deuntjes uit de oorlogsjaren blijken een schot in de roos.
- Concluderend: ‘Valiant’ is een leuke, spannende, maar niet echt bijzondere animatiefilm geworden. Tot in de puntjes verzorgd en de animaties zien er allemaal prachtig uit, zodat we in de toekomst nog wel wat kunnen verwachten van de Britten.
- Een vleesgeworden slavenmoraal waar Friedrich Nietzsche zo fel tegen ageerde.
- De setting is misschien net iets te grimmig en bedreigend voor de allerkleinsten. Voor de iets ouderen is Valiant echter weer te tam en voorspelbaar. Waarom zou je bovendien naar een middelmatig geanimeerde Valiant kijken als je The Incredibles, Finding Nemo en Monsters Inc. hebt?
- Het oervervelende, voorspelbare en erg brave plot: een klein, onbenullig kind blijkt een held in de dop. Geheel tegen de verwachting van alle bijfiguren in – maar niet tegen die van ons – verandert het lelijke, kleine eendje in de redder van de klas/het voetbalteam/de wereld. In Valiant een variatie op dit eeuwenoude moraalsprookje: het is dit keer geen kind dat een held blijkt, maar een duf duifje, Valiant.
- Filmmakers onderschatten kinderen. In feite vertelt bijna elke kinderfilm hetzelfde verhaal, zij het verpakt in een ander jasje. Valiant is hierop geen uitzondering. Maar onthoud dit: kinderen zijn klein, kinderen zijn niet dom. Originaliteit wordt óók door kinderen gewaardeerd. Maar blijkbaar durfden de makers met Valiant geen risico te nemen, en kozen ze voor het bekende verhaaltje, met een opdringerige moraal (stompzinnige mooi-weer-speel-propaganda), het geijkte liefje en de gouwe ouwe stereotiepe bijfiguren – karakters zo uitgekauwd, dat ze niet eens meer plat te noemen zijn. Ze zijn beyond plat; ze zijn haast onzichtbaar, afwezig. Het ene oog in, het andere weer uit.
- Visueel: De animatie is vlak en karig, de oceaan niet meer dan een suf poeltje, troebel en statisch. En ook de duiven zelf komen niet echt van de grond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten